Dag 9

Zondag 9 september was het tijd om onze mooie Sunshine cabin te verlaten en verder te reizen naar Anchorage.
Na het opstaan was het tijd om onze spullen weer in te pakken, de auto vol te laden en uit te checken bij de cabin.

Om 9uur reden we voor de laatste keer weg bij de cabin, niet meteen richting Anchorage maar eerst nog richting Talkeetna. We wilden ons namelijk nog even melden bij de meneer van Alaska Bush Air voor een 2e kans. Daar aangekomen gaf hij aan dat er nog niemand was geweest maar dat hij goede hoop had. We controleerden nog even de telefoonnummers en spraken af dat 12:00u de deadline was.

Dus nu eerst op naar Talkeetna voor een ontbijtje bij Latitude 62. Beiden hadden we een lekker ontbijtje met ei en bacon, ik had er ook nog een rendierworstje bij.
Met een volle maag was tijd voor een bezoekje aan het ranger station van Denali National Park voor de ontbrekende stempel in het Nationale Parken paspoort van Jessica. In het ranger station hebben we nog een fimpje gezien over de bergbeklimmers van Mount Denali waarna het tijd was om de auto bij het park te pareken en nog even door Talkeetna te wandelen.
We hadden gisteren nog geen kerstboomhanger gekocht dus dat werd wel tijd, uiteindelijk viel onze keus op een kerstmoose. Ze hadden ook hele mooie kersthangertjes in de vorm van een watervliegtuigje maar die hebben we niet gekocht omdat we niet hebben gevlogen.

Inmiddels was het 12:00u geweest en had de man van de vliegtuigen nog niet gebeld, tijd om te gaan rijden richting Anchorage. De enige weg uit Talkeetna loopt echter langs de vliegtuigen dus daar nog even gestopt om de vriendelijke man te laten weten dat we de regio zouden verlaten.
Jessica bleef zitten in de auto en op het moment dat ik richting het kantoortje liep werd ik gebeld. Ik zag de man met zijn telefoon in zijn hand en hij belde mij! Er waren 2 oudere mensen uit California komen opdagen en wij konden mee!
Ik heb daarop meteen Jessica opgehaald en alle onnodige spullen in de auto verstopt. We moesten echter nog een half uurtje wachten totdat de piloot, met het vliegtuig, terug was en het vliegtuig opnieuw was getankt. Opzich wel een goede reden om te wachten want vliegen zonder piloot, vliegtuig en brandstof is nogal een uitdaging.

Uiteindelijk was het om 13:15u dan toch zover en mochten we instappen, de man en de vrouw mochten voorin en helemaal achterin op enkele stoelen en Jessica en ik mochten als verloofden naast elkaar in het midden. Al verdenk ik ze ervan dat wij in het midden moesten vanwege Weight & Balance....
Na een taxi vaartochtje over het meer stegen we op over het kantoor en de auto, na een rechter bocht vlogen we recht over Talkeetna en was het verder in een rechter lijn richting Mount Denali.

Het weer zat erg mee, het was helder, zonnig en vrijwel windstil. We klommen tot een hoogte van 6000ft en op die hoogte vlogen we het gebergte rondom Denali in met de uitlopers van Gletsjers beneden ons. Een van de medepassagiers vroeg nog of de Gletsjers aan het smelten waren waarop de piloot droogjes antwoorde ''ik heb in 20 jaar tijd geen grote veranderingen gezien maar ze zullen vast smelten, we zitten namelijk niet in een ijstijd''.

Inmiddels vlogen we steeds verder richting Mount Denali en werden de kliffen links en rechts van ons steeds groter en de gletsjers onder ons steeds groter en witter. We vlogen over het basecamp van de bergbeklimmers waar meerdere vliegtuigjes stonden om klimmers te brengen en/of op te halen, inmiddels vlogen wij op een hoogte van ruim 9000ft (3km) hoogte te midden van bergtoppen en kliffen langs mount Denali die nog ruim 11000ft boven ons uitpiekte.

De retourvlucht bracht ons wederom over het basecamp en verder over andere gletsjers en de uitlopers van het gebergte. De gletsjers gingen langzaam over in stroompjes die samen weer riviertjes vormden waarop die riviertjes uiteindelijk grote, wilde, rivieren vormden die richting de zee stroomden. Het gebergte ging op haar beurt over in heuvels en de rotsen maakten plaats voor gras en bosjes die uiteindelijk langzaam maar zeker overgingen in bomen, moerassen en toendra met meertjes en stroompjes.

Na ruim een uur vliegen vlogen we wederom over Talkeetna en na een paar rechterbochten landden we rustig op het meertje.
Met een grote grijns op ons gezicht stapten we in de auto en was het op naar Anchorage, maar eerst nog snel even terug naar Talkeetna voor het kerstoomhangertje in de vorm van een watervliegtuig!!!

Op de kruising met de George Parks Highway (AK3) hebben we nog even getankt voor $3,18 de gallon waarna we met een volle tank dan toch echt naar Anchorage reden.
Net voor Wasila, de eerste vorm van civilisatie als je richting het zuiden rijdt, reden we door het dorpje Houston. Even dachten we een verkeerde afslag genomen te hebben en dat we opeens in Texas zaten in plaats van Alaska echter het dorpje oogde zo klein dat, dat eigenlijk niet kon.
In Houston zijn we gestopt voor een medium softijsje dat in Nederland door zou gaan als XXL-ijsje. Na de korte stop was het dan toch echt tijd om volgas door te rijden naa Anchorage waar we uiteindelijk arriveerden bij ons hotel vlakbij het vliegveld.

We hebben gegeten bij de lokale Denny's waarna het tijd was voor wederom een verhaaltje en een goede nachtrust. Morgen is het namelijk weer tijd voor een roadrip!