Dag 8

Ondanks de Moose encounter hebben we geslapen als een blok, wellicht dat het Kingsize bed en de absolute stilte hieraan hebben bijgedragen.

De dag begon zonnig en koud met een graad of 4. Na rustig een verhaaltje te hebben getypt en te hebben ontbeten was het tijd om warm te worden onder een lekker warme douche.
Rond een uur of 11 waren we echt helemaal klaar voor de dag, op naar Talkeetna!

Na ongeveer 15 van de geplande 20 minuten gereden te hebben kwamen we langs een meer met watervliegtuigen. Ik wilde daar wel even een kijkje nemen voor foto´s dus zijn we gekeerd en terug gereden naar het meer.
Daar aangekomen zagen we dat er een vliegmaatschappijtje zat die o.a. rondvluchten aanbood, maar daar kwamen we niet voor....
Totdat we mensen tegenkwamen die meteen zeiden dat het een hele gave vlucht was en dat ze het iedereen aan konden raden! Daarop keek ik Jessica aan en ik kon meteen zien dat zij het ook zag zitten. Op dat moment kwam de eigenaar aanlopen en vroeg of we interesse hadden, wij twijfelden nog een beetje waarop we een folder en uitleg kregen. Al snel waren we verkocht en gaven we aan dat we wel graag mee wilden. Helaas hebben ze een 3 persoons minimum i.v.m. de kosten van de piloot en het vliegtuig, echter de man gaaf aan dat er een paar minuten voor ons iemand was geweest die ook interesse had en dat hij mogelijk later terug zou komen. We spraken af dat hij ons zou bellen wanneer hij een medepassagier had en dat wij zouden komen checken als we er langs reden.

Tijd om enigzins zenuwachtig, want zou hij bellen of niet?, verder te rijden naar Talkeetna. De resterende 3 mile zaten er binnen 5 minuten op en bij het binnenrijden van Talkeetna zijn we eerst nog even via het treinstation gereden omdat deze ''bekend'' is van het programma Railroad Alaska. De enige trein die er op dat moment was, was echter de zelfde die we ook zagen in Denali, de toeristen trein in opdracht van o.a. de Holland America Line.

Eenmaal in Talkeetna zijn we gestopt bij Mountain High Pizza Pie om te lunchen, de belangrijkste reden was dat er bij hen nog parkeerruimte beschikbaar was. Echter wat waren de flatbreads daar heerlijk, echt een aanrader!
Met een volle maag was het tijd om een parkeerplekje te vinden voor de rest van de middag, die vonden we gelukkig al vrij snel bij het lokale park want parkeerplekken zijn er niet in overvloed.

In het stadje, dat grotendeels een beschermde status heeft, vergelijkbaar met de monumentlijst in Nederland, hebben we vrijwel alle gifshops en andere winkels bezocht waar Jessica zo ongeveer met iedereen een praatje heeft staan maken. Alles is lopend te doen in het stadje, zo ''klein'' is het en na het shoppen hebben we een wandeling gemaakt in het park langs de rivieren ter voorbereiding voor de avond want er was kans om het noorderlicht te zien.

Na de parkwandeling besloten we om terug te gaan naar de cabin en een kort tochtje met de waterfietsboot te maken. Op de weg naar de cabin nog even gestopt bij de watervliegtuigen van Alaska Bush Air maar de eigenaar gaf aan dat het hem waarschijnlijk niet meer zou worden omdat het al 3uur was en de tent zou sluiten om 5uur, de rondvlucht duurt minimaal een uur zonder voorbereiding dus het zou lastig gaan worden.
Enigzins teleurgesteld maar wel met een gevoel dat we het toch geprobeerd hebben reden we verder naar de cabin.

Terwijl wij naar het meertje liepen kwamen we de eigenaresse van de cabin tegen en hebben we nog een praatje met haar gemaakt. De flatbreads van de Mountain High Pizza Pie bleken een lokale beroemdheid en de Moose van gisteravond was een soort huismoose die bijna dagelijks rond het huis was te vinden.
Toen het bootje eindelijk goed en wel in het water lag, die krengen zijn nog zwaar, volgde de volgende uitdaging namelijk ''hoe kom ik in dat bootje zonder nat te worden?''.
Dit lukte mij uiteindelijk, echter toen lag het bootje zo laag in het water dat deze op de bodem rustte... met veel moeite heb ik mij uiteindelijk los gekregen en was het zaak naar de steiger te varen zodat Jessica makkelijk in kon stappen. Ook dat naar de steiger varen was echter makkelijker gezegd dan gedaan, want als de balans niet goed is werkt het roer ook niet helemaal lekker omdat een kant vrij ver uit het water komt. Ik kon dus goed linkerbochten maken en met heel veel moeite rechterbochten en de steiger stond rechts van mij....
Met een beetje inspanning lukte het uiteindelijk de boot goed aan te meren en kon Jessica makkelijk instappen. De boot was nu in balans en het sturen ging super makkelijk!.
Na een half uurtje was het weer tijd om aan te meren en de boot weer uit het water te krijgen en op de kop te leggen. Dit lukte met enige moeite waarna het tijd was om in de cabin nog even te relaxen en een verhaaltje te schrijven.

Rond een uur of zes was het weer tijd om terug te rijden naar Talkeetna. Daar aangekomen hebben we nog even gewandeld waarna we heerlijk hebben gegeten (en gedronken) bij het restaurant van de Denali Brewing Company.
Na het eten zijn we nog even de lokale kruidenier ingelopen voor een extra zaklampje voor bij de cabin. Met de zaklamp op zak, want ja daar is ie voor gemaakt, zijn we nog even bij de Mountain High Pizza Pie gaan zitten voor een toetje (appeltaart met ijs) en een biertje.
Met een volle buik was het Jessica haar beurt om terug te rijden naar de Cabin waar we nog een verhaaltje hebben geschreven.

Rond elf uur was het weer tijd om voor de 3e keer naar Talkeetna te rijden, deze keer rechtstreeks naar het park aan de rivier. Het was inmiddels al goed donker en er was een redelijke kans op het zien van het noorderlicht.
In het park zag je geen hand voor ogen en kwamen onze zaklantaarns goed van pas. Toen we eenmaal een goed plekje hadden gevonden was het tijd om onze ogen te laten wennen aan de duisternis en het is verbazingwekkend hoeveel een mens nog kan zien in het donker wanneer de ogen daaraan gewend zijn!
Wat zijn er toch ontelbaar veel sterren te zien wanneer er geen enkele horizonvervuiling is (licht), we hebben diverse vallende sterren gezien en zelfs de melkweg was zichtbaar en wat ziet dat er mooi uit! Helaas heb ik geen statief meegenomen omdat deze niet in mijn koffer paste en kon ik geen foto's proberen te maken. We kwamen echter voor het noorderlicht en die is meestal het best zichtbaar, en je zou het niet zeggen, aan de noordelijke horizon. Omdat wij na ruim een half uur begonnen te twijfelen aan onze kompas en locatie besloten we om iets verder te lopen en wat zagen we daar aan de horizon boven de horizon? Juist het noorderlicht! Wat een mooi gezicht!

Het was echter inmiddels middennacht geweest en tijd om terug te gaan naar onze mooie cabin voor wederom een goede nachtrust.