Dag 7

Vrijdag 7 september begon wederom als een grijze, regenachtige en koude dag in McKinley Park. Nadat we al onze spullen hadden ingepakt en lekker hadden ontbeten was het tijd om uit te checken en te beginnen aan de dag.

Als eerste moest er getankt worden en volgens de buschauffeur van gisteren kon dit het beste in het plaatsje Healy, zo'n 11 mile noordelijker. De weg naar Healy volgde voor een groot gedeelte de rivier en was een moeie scenic route, helaas bleef het grijs en regenachtig. De benzineprijzen stemden ons echter iets gelukkiger want je betaalde $3,25 voor een gallon (4 liter), het tankstation aan de overkant rekende $3,55 dus de keus was snel gemaakt.

Met een volle tank reden we de 12 mile (11 + die ene naar de ingang van het park) terug naar Denali. In het park reden we de 15 mile naar de Savage River om daar een wandeling te gaan maken langs de rivier. Onderweg zagen we echter opeens iets voor ons op de weg staan en dat iets had van een afstandje dezefde kleur als de weg. Dichterbij bleek er een grote Moose (Eland) op de weg te staan, recht voor ons! Wij hielden ongeveer 30 meter afstand i.v.m. de regels in het park en maakten volop foto's. Een of andere grijze Amerikaan vond dit onzin en besloot ons en de auto's achter ons in te halen en reed vervolgens bij de Moose aan, hij besloot dat 5 meter voldoende was en het liefst wilde hij er nog langs. De Moose vond dat geen goed idee en besloot langzaam verder naar het midden te lopen zodat er eigenlijk geen ruimte was om er langs te rijden. Na enkele minuten het geduld van de grijze Amerikaan op de proef te hebben genoten vond de Moose het genoeg en liep rustig van de weg af om naast de weg lekker te gaan eten.
Dit was een mooi moment om verder te rijden want inmiddels vond de liter water die ik had gedronken het wel mooi geweest en wilde er maar al te graag uit.

Aangekomen bij de Savage River hebben we dan ook de auto geparkeerd en eerst een sanitaire stop gemaakt. Daarna was het tijd om ons zelf regenbestendig in te pakken en te beginnen aan de wandeltocht. De wandeltocht bracht ons langs steile bergwanden en de oevers van de Savage River die zijn naam zeker eer aan deed, daar wil je echt niet in vallen! Ondanks de kou, regen en de wind was het een zeer gave wandeltocht, de tip van het dragen van laagjes en goede regenkleding heeft hier zeker bij geholpen! We hebben nergens last van gehad, de kou was draagelijk (met een t-shirt, longsleeve, windjas en regenjas) en onze kleding onder de regen kleding bleef volkomen droog!

Terug gekomen bij de auto was het tijd voor een korte etenspauze waarna we terug reden naar de Mountain Vista Picnic Area. Daar aangekomen was het weer een stuk aangenamer, het was nog steeds fris maar zonnig en droog! Wat een verschil met de canyon waar de Savage River doorheen loopt, dit geeft precies aan waarom men laagjes aanraadt in bergachtig gebied!
Bij Mountain Vista hebben wij wederom een mooie wandeling gemaakt, dit keer zonder de regenkleding maar nog wel de jassen aan. Tijdens deze wandeling had je mooie vergezichten over het geweldige landschap van het Denali National Park. Uiteindelijk zijn we terug naar de auto gelopen, het was inmiddels 13:00u geweest, en was het tijd om afscheid te nemen van dit geweldige park.

Via de George Parks Highway zijn we vervolgens in zuidelijke richting richting Talkeetna gereden waar de Sunshine Cabin op ons stond te wachten. Na anderhalf uur rijden was ik echter best wel vermoeid en lag Jessica al naast mij te slapen, gelukkig kwamen we al snel een Rest Area tegen. Daar hebben we even onze ogen dichtgedaan en na 20min werd ik spontaan wakker, weer helemaal fit, en was het tijd om verder te rijden. Het was inmiddels 15:20u en het zou nog ongeveer een uur rijden zijn naar 'onze' cabin.

Onderweg reden we door het dorpje Trappers Creek, ongeveer tegenover Talkeetna maar dan aan de andere kant van de rivier. In Trappers Creek zit een winkeltje genaamd Wal Mike's, als je het ziet dan denk je ''wat een teringzooi, een rommelmarkt is er niks bij'', maar stiekem is het een heel leuk winkeltje die is aangreden door mijn collega Robin. Wij hebben hier onze felbegeerde Alaska kentekenplaat gevonden en na het afreken was Jessica nieuwsgierig naar het ontstaan van dit winkeltje. Het bleek te zijn begonnen als grap nadat de Walmart een winkel opende in het verderop gelegen Wasila waarna alle vrienden van Mike hun niet gebruikte spullen bij hem brachten. En voila, het ontstaan van een werkelijk uniek winkeltje was een feit!
Maargoed, het was weer tijd om verder te rijden, we hadden nog ongeveer een half uur te gaan en er zouden wegwerkzaamheden zijn. Omrijden is in Alaska veelal geen optie vanwege de simpele reden dat er maar 1 weg naar Talkeetna is.

Het oponthoud bij de wegwerkzaamheden was minimaal en rond 17:00u arriveerden we bij het werkelijk fantastische Sunshine Cabin! Het inchecken gebeurde met een deurcode die we via de email hadden ontvangen en de inrichting was geweldig. Jessica was spontaan meer verliefd op het huisje dan op mij en wilde nooit meer weg uit Alaska ook al kan er in de winter wel een meter sneeuw vallen met temperaturen van -30.

Inmiddels was het etenstijd en heel toevallig zat er in de buurt van 'onze' cabin een brouwerij met een proeferij en een foodtruck....
Wij op naar de brouwerij (Denali Brewing Company) waar ik een tasting heb besteld en Jessica een softdrink. Bij de foodtruck bestelden we vervolgens een broodje kip en een portie gemarineerd varkensvlees op spies met een corn on the cob.
Het bier was van goede kwaliteit en het eten was werkelijk verrukelijk! Wat een goede combinatie, locatie en een lekker weer (in Talkeetna was het 22 graden).

Met een volle buik reden wij, met Jessica achter het stuur, terug naar de cabin om nog een verhaalte te typen. In de tussentijd hadden we ondenkt dat er een kans was om het noorderlicht te kunnen zien op onze locatie. Na het schrijven van de verhaaltjes en in het werkelijk pikdonder zijn we met een zaklamp naar het nabijgelegen meer gelopen (40 meter) dat bij het terrein hoorde. Nadat we 3 minuten bij het meer hadden gestaan zonder iets te zien (er stonden te veel bomen en we hadden geen zicht op het noorden) besloten we om terug te lopen naar de cabin om te gaan slapen.
Op de terugweg hoorden we echter opeens geritsel naast ons in de bossen, onze eerste gedachte was ''wat was dat!?''. Jessica scheen haar lataarn in de bossen en in de duisternis waren nog net de contouren van een huge Moose zichtbaar waarop wij besloten dat we best wel wat sneller terug konden lopen naar het huisje.

Eindelijk binnen kwamen we een beetje bij van de schrik en was het tijd om onze ogen te sluiten....