Dag 6

Op deze grijze, koude en regenachtige dag ging onze wekker wederom vroeg af, om 7u om precies te zijn. De reden van het vroege opstaan is dat Denali National Park and Preserve haar deuren opent om 08:00u en je alleen diep het park in kunt met toerbussen en niet op eigen gelegenheid. Omdat ik af en toe enigzins een klein beetje eigenwijs kan zijn hadden we de dag ervoor nog geen tour geboekt omdat het september is en het toch niet zo druk zou zijn...

Nadat we waren gedouched, hadden ontbeten en onze tassen hadden gevuld met eten, drinken, regenkleding, camera's en volle accu's reden wij rond 8u weg bij ons seniorenhotel.
Toen we na het overwinnen van de zware tocht vol met uitdagingen en gevaren na 1 mile eindelijk het park binnen reden besloten we om niet meteen naar de bussen te gaan maar eerst te gaan kijken bij het treinstation en het visitorcenter, het regende toch dus druk zal het niet zijn...

Om 08:45 waren we dan toch aangekomen bij het busdepot en tot onze grote schrik waren alle bussen tot 12:15u uitverkocht. Gelukkig kwam er net op dat moment de mededeling dat er een extra bus zou worden ingezet met een vertrektijd van 10:30u, deze hebben we zonder aarzelen genomen want we wilden toch wel heel graag het park in.
De resterende anderhalf uur zouden we ook wel overleven, bij de auto hebben we onze regenkleding aangetrokken (het was toch wel nat) en zijn we terug gereden naar het Visitorcenter en het station waar op dat moment net de McKinley express stond. Toen de trein weg was zijn we het visitorcenter nog even wezen bekijken waarna we terug zijn gereden naar het busdepot waar we aankwamen rond 09:45u.

Om de tijd te doden deed Jessica nog wat research met foldertjes van het park en ik besloot buiten op een bankje te wachten met wifi. Binnen was het namelijk net een sauna en buiten was het fris, omdat ik al was aangekleed op kou en regen vond ik buiten wachten een betere optie.
Rond 10:10u sloot Jessica zich bij mij aan en nadat de bus van 10:15u was vertrokken gingen wij in de rij staan voor onze bus, op dat moment waren wij nog de enige in de rij dus konden we de beste stoelen kiezen.

De bus arriveerde mooi optijd en de buschauffeur was een zeer grappige man. Wij mochten als eerste instappen en kozen stoelen op de 1e rij met vrij uitzicht naar voren. Na het uitleggen van de regeltjes en procedures vertrokken we rond 10:45u richting het Eielson Visitor Center, een tocht van ongeveer 65 mile.

De eerste 15 mile van het park kun je bezoeken met je eigen auto, de wegen zijn goed en er zijn verschillende plaatsen waar je een mooi uitzicht hebt en/of kan parkeren voor een wandeling in het park. Dit gedeelte, tot aan de Savage River, verliep voorspoedig en helaas zonder spotten van wildlife.
Aangekomen bij de Savage River kregen wij een welkomstboodschap van een parkranger en moest de buschauffeur doorgeven hoeveel mensen hij meenam het park in.

Al snel na het passeren van de Savage River ging de goed onderhouden, asfalt, weg over in een gravel road. Al snel had een van de mede passagiers enkele Kariboes (Rendieren) tegen, dit was tevens het moment waarop de busschauffeur een goede grap kon maken: De Kariboe heeft de engste naam van alle dieren, namelijk KariBOE!!! hahaha haha ha ha goede grap, hilarisch, je had erbij moeten zijn.
Maargoed, na een fotomomentje was het weer tijd verder te rijden, de rit naar Eielson duurt namelijk ruim 3uur met 2 pauze's. Enkele bochten verder echter stond een collega bus aan de kant van de weg en alle inzittenden keken naar de (voor ons) linker kant, er zat namelijk een grote bruine beer (in de rest van de VS: Grizzly) op enkele meters afstand in de bosjes. Ook hier kregen wij natuurlijk een fotomomentje, echter de beer hield van zijn prive en wilde pertinent niet op de foto. Hij zocht echter niet de confrontatie op zoals men in Nederland doet wanneer men niet gefilmd wil worden maar hij besloot weg te lopen uit het zicht, wat een goed gemanierde beer!

Tijd om weer verder te rijden en na enkele miles een plaspauze. Toen iedereen uitgezeken was werd het weer tijd om kilometers, euh miles, te gaan maken. De weg werd steeds steiler en de afgronden steeds hoger, dit was het juiste moment voor de chauffeur om te vertellen dat hij in het winterseizoen (wanneer het park gesloten is want sneeuw, heul veel sneeuw) schoolbussen rijdt. Hij was enkele jaren terug zelfs eerste geworden in een schoolbusderby en aan meerdere precisie wedstrijden heeft meegedaan, kortom wij hoefden ons geen enkele zorgen te maken.

Op het hoogste punt van de route maakten we nog een korte stop om van het uitzicht te genieten. Nou en dat was mij een genieten zeg, we konden wel helemaal in het dal kijken want vergezichten waren er niet door het grijze weer en de vele bewolking. Mount Denali was shy volgens onze chauffeur.
Na het fantastische uitzicht was het tijd om aan de afdaling te beginnen, dit verliep vlekkeloos en al snel kwamen we in het dal nog een kudde KariBOEs tegen en een paar mile later zagen we hoog in de bergen een kudde Dalls schapen (Dall's Sheep). Met een zoomlens kon je er nog schapen van maken maar met het blote oog leek het meer op verdwaald sneeuw, ondanks dat toch tof dat we ze gezien hebben!.

De rest van de route liep veelal door toendra, moerasgebied en begroeide berghellingen, tijdens dit gedeelte hebben we meerdere bruine beren (die voor het gemak ook grijs, zwart of gemengd van kleur kunnen zijn, boefjes) gezien. In totaal hebben we nog 8 beren gezien op dit gedeelte waaronder beren met jonge beren, beren die stoer aan het doen waren op steile hellingen, beren die verstoppertje spelen door met de bruine kant in bruine bosjes gingen zitten en beren die gewoon broodjes aan het smeren waren. Al met al een zeer goed en gaaf gedeelte van de tocht, we hebben gezien waar we voor kwamen!

Na nog een plaspauze en een stuk berg op arriveerden we rond 14:20u bij het Eielson Visitor Center. Volgens schema zouden we hier een uur de tijd hebben echter vanwege de vertraging door de vele beren en KariBOEs maakte de chauffeur er 40 minuten van. Genoeg tijd voor ons om onze blaas nogmaals te legen, te genieten van elkaar en het uitzicht en het visitor center te bekijken.

Al snel was het 15:00u en zaten we weer in de bus, echter op dit punt is er een busdispatcher die lege stoelen aanwijst aan mensen die hebben besloten langer boven te blijven. In dit geval snapte een stel die werking niet en ging in de bus zitten zonder de dispatcher te informen. Hij vond dit niet grappig en na een snelle uitleg besloten de mensen toch maar uit te stappen en zich op de wachtlijst te laten zetten. De dispatcher liet vervolgens vier mensen instappen en wij vertrokken met ongeveer 5 open stoelen en zonder de 2 mensen die stieken ingestapt waren.

Op de terugweg naar beneden kwamen we wederom 3 beren tegen, een bruine beer die ook echt bruin was en 2 bruine beren (moeder en zoon/dochter) die eigenlijk zwart waren en zich niet aan de dresscode hielden. Waarschijnlijk waren dit dezelfde beren van de heenweg maar volgens de buschauffeur geldt alles wat je op de terugweg ziet als nieuw, de berenteller stond dus op 12!
De rest van de tocht verliep voorspoedig en helaas zonder wildlife totdat we weer bij het gedeelte van de steile hellingen, smalle wegen en diepe afgronden tegenkwamen. Dit keer reden wij echter aan de buitenkant en je raad nooit waar Jessica en ik zaten... Ik vond het echter helemaal geweldig en genoot van het uitzicht en de tocht, Jessica kan prima op bergweggetjes rijden maar heeft een controle probleem en besloot dat ze de linkerkant van de bus een betere optie vond.
Gelukkig duurde dit gedeelte niet lang en kon Jessica al snel weer vol goede moed naast mij komen zitten. Na nog ruim een uur rijden zonder dieren kwamen we weer op een plaspunt. Nadat alle zeikerds hadden afgeknepen was het tijd voor het laatste gedeelte van de route en al snel waren we weer bij de Savage River en gingen de laatste 15 mile over een relaxte weg. Tijdens dit laatste gedeelte zagen we op een afstandje nog twee Moose (Elanden) waarme de eindstand kwam op 7 KariBOEs, 12 Bruine/Zwarte/Grijze/Mix beren en 2 Elanden.

Eenmaal terug bij de auto hebben we onze regenkleding gedeeltelijk uitgedaan, zijn we naar het bejaardenresort gereden en hebben we wederom genoten van een lekkere maaltijd en een biertje bij Prospector's.

Wat een geweldige dag!