Dag 3

In alle vroegte werden we wakker. Uitslapen zat er niet in, de klok toonde echt 7.00 uur. Dan maar rustig aan wakker worden en gaan ontbijten bij de Starbucks op de hoek. Konden we wel op tijd weg, want we wilden veel doen vandaag.

We startten bij de Capilano Suspension Bridge, een grote brug over een ravijn, maar omgeven door prachtige natuur. Erg leuk om te doen, maar wat was het druk met iedereen die hier even een kijkje wilde nemen. We hebben wel de tijd genomen om de wandelroutes door het park te bekijken. Dat was erg leuk, vooral met een lekker zonnetje erbij was het genieten.

Daarna gingen we hoger de bergen in, naar Grouse Mountain. Met een kabelbaan gingen we met een gondel naar boven. Al gauw zaten we letterlijk met ons hoofd in de wolken en zagen we niks meer van het prachtige uitzicht dat de berg ons bij helder weer zou geven. Het was dan ook fris bovenop. Maar de Beavertails bovenaan de berg maakte het goed, een lekkere warme Canadese lekkernij met warme chocolademelk. We hebben naar de beren gekeken, Coola en Grinder, die wees zijn geweest en opgevangen worden in een speciaal voor hen gemaakt verblijf. We konden nóg een stuk verder de berg op, waar een grote windmolen staat. Daar was het grappig genoeg warmer dan beneden, ondanks dat er nog wat sneeuw lag. We hebben eekhoorntjes gespot en sneeuw gevoeld. Verder was er niet zoveel te doen en gingen we weer naar beneden waar ze een vogelshow hadden met mooie uilen en valken. Op de berg was het mogelijk om een helicoptervlucht te maken, maar het was al indrukwekkend genoeg om de helicopter te zien opstijgen. Gelukkig klaarde het weer wel op en hebben we op het terras echt super weer gehad met het mooie uitzicht over Vancouver.

Eenmaal weer beneden werd het tijd om richting Seattle te gaan. Onderweg hebben we een pitstop gehad bij een burgertentje, om vervolgens door te rijden naar de grens. Daar werd, net als op het vliegveld, alles gecontroleerd. Wat we komen doen, of we nog spullen achterlaten in de USA, van wie de auto is etc. Guy en Caressa hadden nog geen stempel in het paspoort omdat die direct naar Vancouver zijn gevlogen. Binnen moesten ze een visum halen, maar daar waren we gelukkig snel doorheen. Welcome to the USA! Toch was het nog een uur en drie kwartier rijden. Iedereen was moe, maar Martijn heeft het echt goed gedaan! We waren echt heel erg blij een bed te voelen. Zo blij dat het verhaaltje een (voor ons) nachtje moest wachten.