Dag 14

En ja hoor! Het was een lange slaapvolle nacht, gelukkig. We konden maar met moeite uit bed komen toen de wekker ging. In het hotel hebben we een ontbijtje besteld. De porties blijven gewoon erg groot, zelfs Guy kreeg zijn 3 pannenkoeken niet op en mijn omelet met hash browns (soort rösti-achtige aardappelsliertjes) was echt téveel. Met het idee in ieder geval genoeg te hebben tot de lunch gingen we de auto weer in.

Guy was vandaag de bestuurder en we reden eerst via een omweggetje richting Butte, de bedoeling was even langs een park te gaan waar we wildlife konden observeren. Natuurlijk hartstikke leuk, ware het niet dat er een gigantische muggenplaag was. Martijn was al lek gestoken in zijn gezicht en armen voor we uberhaupt door de ingang van het park waren. Gelukkig was Martijn zo slim geweest anti-insectenspray te kopen waar je jezelf mee kan onder sprayen. Dus vol goede moed onszelf onder gesprayd. Het was zelfs zo erg tijdens het lopen dat je moest oppassen geen muggen in te ademen. Caressa, Guy en ik liepen erbij als Eskimo's met onze jassen dicht en capuchons op. Martijn had alleen een t-shirt aan, maar eenmaal bij de auto moesten we de muggen echt van ons af slaan, ze bleven overal vandaan komen. Die wildlife hebben we overigens wel gezien hoor, een paar leuke hertjes met witte staarten (white tailed deer). Maar de muggen bleven ons het meeste bij en we zijn gauw gevlucht. Een mug probeerde mee te liften, die heeft het helaas niet overleefd en sneuvelde in de strijd.

Toen maar weer verder richting Butte. Martijn had bedacht dat we via een pas in de bergen konden, die is namelijk alleen in de winter dicht. Maar aangezien het de laatste dagen nogal had geregend, was dus de pas afgesloten! Balen! We moesten zeker 120 mile omrijden! Gelukkig is dat ook een leuke route, maar het was natuurlijk wel een stuk langer. Onderweg wilde Martijn graag nog eens een paar keer omdraaien, want dan had hij een leuk vogeltje of wat ook gezien. Niet erg natuurlijk, er valt in zo'n landschap ook veel te zien. De hoop als je langs een rivier rijdt en een beer ziet blijft natuurlijk leven, ook al weten we dat de kans zeer klein is. Gelukkig kwamen we heelhuids en redelijk op tijd (rond 16.30 uur) aan bij de Super8. Dit keer hebben we weer twee aparte kamers. Gauw even alle spullen gedumpt en Guy had een leuk restaurant opgezocht.

Butte staat bekend om zijn mijn die zo giftig is dat een vogel na 6 uur dood is (ja, sommige weetje wil je soms niet weten) en natuurlijk waar lang geleden een heftige brand is geweest en waar meer dan 160 mensen bij zijn omgekomen. En natuurlijk vanwege Evel Knievel. We zijn voor we naar het restaurant gingen even naar de gedenkplaats van de mijn geweest en hadden daardoor ook mooi uitzicht op de stad.

Het restaurant waar we heen gingen (the hanging 5) was een familierestaurant, er was echt van alles te kiezen. We verbaasden ons over de achterlijk lage prijzen. Hier betaalde je voor een giga steak (die ook nog ubermegalekker was) 14 dollar. Dat is omgerekend ongeveer 11 euro. In Nederland zou je daar nog niet eens met zijn 4en drinken voor hebben bij je maaltijd! En de ober had onze drankjes niet meegerekend, en de ijsjes (ook supergroot) als dessert waren maar 1 dollar. Komt ook nog eens bij dat in Montana óók geen belasting wordt betaald (net als in Oregon) en we daar dus mazzel mee hebben met onze aankopen. Totaal waren we nog geen 20 euro kwijt per persoon en we hebben meer gekregen (niet eens allemaal opgekregen) dan je in Nederland met zijn allen bij elkaar zou krijgen. Je blijft je verbazen.

Toen we nog even een rondje reden om te kijken waar we morgenochtend kunnen ontbijten (gelukkig is er geen keuze, maar een stuk of 11 restaurants naast elkaar waar je ontbijt kunt halen), kwamen we ook nog een Walmart Supercenter tegen. De mannen gingen bijna huilen van ellende, de dames waren extra enthousiast. Al moet ik zeggen... degene die het meeste heeft geshopt is toch echt Martijn! De shirtjes zijn zo leuk en zo goedkoop dat hij een hele nieuwe garderobe heeft aangeschaft in Amerika (stuk of 20 t-shirts maar in totaal). Toen we om 23.00 uur de Walmart weer uit kwamen (deze is gewoon 24/7 open!) gauw naar het hotel. Morgen kunnen we een beetje uitslapen en aangezien we het zo laat hebben gemaakt is dat ook wel lekker. Nog even tijd gevonden om het verhaaltje te schrijven en nu toch echt: sweet dreams!