Day 17&18

Rond 10 uur hebben we de hotelkamer gedag gezegd, en gingen we met zwaardere koffers dan de heenreis op weg naar het vliegveld. De auto mochten we zo leeg mogelijk afleveren, dus Martijn heeft nog voor 5 dollar benzine erin gedaan en we hebben het precies gered tot Alamo, waar we de auto moesten inleveren. Welgeteld kon er nog 20 mile mee gereden worden.
Het deed toch wel even zeer de mooie auto in te leveren, maar ik denk dat onze Ford erg blij was dat mensen hem nu gingen wassen (vooral na de reis door de woestijn!). Met ruim 2200 mile aan ervaringen hebben we de auto achtergelaten en zijn we met de pendelbus naar het vliegveld gebracht.

We hebben eerst de bagage afgegeven (hadden we die ellende vast gehad), en toen bleek dat mijn koffer het label 'heavy' toch wel nodig had! Gelukkig was het prima, al was hij wel iets te zwaar. De dame achter de balie die onze boardingpassen gaf, zei dat we goede kans hadden mee te kunnen met het vliegtuig. Voordeel voor ons was dat we goedkope tickets hadden, nadeel dat we dus standby staan en er nu meer mensen standby staan dan dat er stoelen zijn. Hopen dat er iemand niet komt opdagen!

Omdat we nog 3 uur de tijd hadden voor we wisten of we mee konden, zijn we nog lekker gaan lunchen op het vliegveld en hebben een boekje gekocht om te lezen. Daarna werd het toch wel spannend, want toen Martijn bij de balie ging vragen hoe het er voor stond, was er nog geen plek voor ons. Uiteindelijk werd op de meest prachtige manier onze naam omgeroepen (Martiejn Growen and Jessica Herwewiezjen) en kregen we dus échte boardingpassen met stoelnummer. Ik heb nog even een vreugdedansje gedaan dat we mee mogen. Jammer om Amerika te verlaten, maar nog een paar dagen vast in LA was niet onze planning ;).

Eenmaal in het vliegtuig nog een ruil gemaakt met iemand, zodat Martijn en ik toch naast elkaar konden zitten en toen was het de 10 uur en 5 minuten vliegen uitzitten. Het laatste uur was ik het behoorlijk zat en gingen alle dingen van de mensen om me heen irriteren (mijn buurvrouw heeft een uur lang de hele tijd zitten kuchen en gooide constant haar vest over mijn knie heen, terwijl het al bloedheet was, zulke dingen). Gelukkig konden we om 9.15 uur maandagochtend Nederlandse tijd het vliegtuig verlaten. We snapten alleen de 8 uur tijdsverschil niet. Eenmaal thuis, kwamen we erachter dat de zomertijd in Nederland nog niet in was gegaan en we dus 2 weken voor Janmetdekorteachternaam 9 uur tijdsverschil in ons hoofd hadden. Best komisch! Gauw nog een paar uurtjes slaap ingehaald, en nu is het alweer dinsdag! We zijn er vannacht wel achter gekomen dat we een jetlag hebben, we konden om 4 uur niet meer slapen en ik had een onbedwingbare trek in een boterham met vlokken. Alle symptomen zijn aanwezig en we voelen ons nog niet echt top. Hopelijk is dat gauw over, want deze week begint het werkende leven weer.

De wasmachine draait, de koffers zijn half uitgepakt en wij zitten uitgeteld op de bank. Met andere woorden: het was helemaal geweldig!