Day 13

Zo, eindelijk ben ik weer eens wakker genoeg om een verhaaltje te maken. Doordat alle foto's nog op de computer moeten was ik gisteren zo moe dat Martijn weer een leuk berichtje heeft geschreven.

Omdat we dus gisteren langer op zijn gebleven dan de andere dagen, hadden we de wekker ook wat later gezet :). Martijn was echter al vroeger wakker dan de wekker ging en ik was om 9 uur ook wakker. In de hotelkamer hebben we lekker boterhammen gegeten, spullen gepakt en weer op weg gegaan. We moesten Las Vegas helaas alweer verlaten willen we alles wat we in de planning hebben nog zien. Jammer, want we hadden nog veel meer willen zien en doen! Voordeel is wel dat we nu weten waar we voor moeten sparen, want alles is wel over-de-top duur in Las Vegas.

De hele Strip aflopen werd gisteren een beetje te veel van het goede (dat is nog een heel eind!) dus gingen we vandaag met de auto The Strip verder bekijken. Ik vind die hotels nog steeds indrukwekkend, maar de mooiste is toch 'Belaggio' waar we gisteren een prachtige watershow hebben gezien. Met iedere yard die we rijden vraag ik me af hoe de inwoners van Las Vegas het hier uithouden, zelfs overdag (en het is nu zelfs 10 uur 's ochtends) is het druk!

Omdat we op televisie graag naar 'Pawn Stars' kijken, en dit pandjeshuis ook in Las Vegas te vinden is, zijn we hier even langsgereden. We herkenden het inderdaad van televisie, maar zijn er niet gaan kijken, want er stond een rij van ruim 50 mensen voor de ingang! We zijn via de 'achter uitgang' Las Vegas uit gegaan en hebben nog de nodige Wedding Chapels en Drive-in's gezien. Niets romantisch aan en overdag ziet het er droevig uit. Dus nee, Tante Saar, we zijn niet stiekem in Vegas getrouwd! ;)

Op naar Boulder City, naar de Hooverdam! We konden vlot doorrijden, tot... Er opeens zwaailichten achter ons te zien waren! We werden aangehouden door de Highway Patrol! Ik was natuurlijk gelijk zenuwachtig, en Martijn dacht dat het misschien een algemene controle was of dat hij werd aangehouden voor de 2 mijl per uur die hij te hard reed. Eenmaal aan de kant kwam de State Trooper (het was net Star Wars) naar mijn zijde. Hij stelde zich voor en vroeg naar de registratie van de auto en Martijn's rijbewijs. Want... hij had Martijn handheld zien bellen! Martijn en ik hadden alles verwacht, maar dat niet! Hij had even met z'n linkerarm omhoog gezeten, maar z'n telefoon zat in het voorste vakje van z'n rugzak en die lag echt op de achterbank... Ik gaf de man zelfs Martijn's paspoort in plaats van de papieren waar hij om vroeg uit zenuwachtigheid. Martijn liet ondertussen zien waar z'n telefoon was en dat hij dus nooit had kunnen bellen. De man hield vol dat hij Martijn toch echt een telefoon had zien vasthouden. Martijn voelde zich echt genaaid en ik zat te trillen als een rietje, de officier ging naar z'n patrol car met alle papieren en het duurde even voor hij terug was. Hij gaf alle papieren terug en zei dat we nooit handheld mogen bellen. Gelukkig zag de man dus toch in dat Martijn onmogelijk zijn telefoon had kunnen pakken en weer verbergen, mits hij een slangenmens was geweest met 4 armen. We konden dus weer op weg naar onze bestemming: de Hooverdam. Achteraf konden we er pas om lachen, want op dat moment was het toch wel heel spannend! En Martijn maar zeggen dat het hem wel cool leek een keer aangehouden te worden (voor een algemene controle)...

Trouwens... het weer was vandaag grauw, maar warm. Temperaturen varieerden vandaag tussen de 25 en 34 graden (van in de steden tot in de woestijn). Bij de Hooverdam was het dus goed te doen, want de wind was zelfs lekker warm. We hebben over de Dam gelopen, en op de brug die over de Dam gaat, zodat we beter foto's konden maken. En we zijn dus zo Arizona in gelopen, want de Dam ligt precies op de grens van deze twee staten! Er was ook een tour die je door de Dam kon doen, maar die was prijzig en we wilden dat geld beter besteden voor de Aerial Tram in Palm Springs waar we later op de dag naartoe zijn gegaan. Desondanks was het indrukwekkend! Daarna moesten we dus weer de auto in voor een 5 uur durende rit naar Palm Springs (niet erg om daar heen te gaan, maar de 5 uur in de auto zijn nu minder leuk dan gisteren). We hebben deze dagen een beetje krap gepland, want er is nog zoveel te zien en zo weinig tijd!

Na een lange rit door de woestijn, woestijn en daarna nog een stukje door de woestijn (wel een stuk route 66 gehad!) waren we tegen 6 uur in Palm Springs. Boven op de berg waar de Aerial Tram naartoe gaat zit een restaurant en met een combinatiekaartje kun je dus een retourtje Mount San Jacinto doen en een hapje eten. Dat kwam mooi uit, want we waren best wel hongerig en wilden graag iets anders zien dan de binnenkant van de auto. We werden dan ook rijkelijk beloond met prachtig uitzicht waar de fototoestellen en de filmcamera goed te pas kwamen en het eten was erg lekker. We hebben behoorlijk genoten en toen het donker was zijn we pas naar beneden gegaan. Rond 9 uur kwamen we aan bij het motel, dat een kwartiertje rijden was van de Tram. Erg blij dat we lekker kunnen slapen en dat we morgen dus ook gewoon kunnen uitslapen (we doen morgen een rustig-aan-dagje) stapten we tevreden het motel binnen. Nette kamer en wifi, dus handig om het verhaaltje van vandaag te kunnen plaatsen. We hebben alleen niet meer de energie om een motel voor morgenavond te zoeken op dit moment. Waar we dan gaan overnachten (omgeving Los Angeles, is ongeveer 1,5 uur rijden vanaf hier) laten we nog even weten!

Goedemorgen voor jullie en welterusten voor ons!


Update: Morgen gaan we nog even Palm Springs in en vervolgens gaan we met de auto naar Simi Valley, hotel Grand Vista, ten noorden van LA. Dit zal onze uitvalsbasis worden t/m aanstaande zondag.