Dag 9

Vandaag gaan we Graceland onveilig maken! Tussen alle onderbroeken, tshirts en sokken door hebben we onze kleding aangetrokken en hebben we ontbeten in het hotel. Overal kun je lekkere wafels maken, maar een hele krijg ik niet op (en die siroop ruikt zo sterk en is zoooo zoet dat je dan al bijna geen trek meer hebt). Dus heb ik lekker een wafel met Caressa gedeeld en ik doe er altijd lekker jam op. Goed begin van de dag.

We wilden vroeg weg, want we willen niet in een superdruk Graceland rondlopen. Dus zorgden we ervoor dat we daar tussen 9.00 uur en 9.30 uur waren. En toen stond er al een rij auto's, maar was het goed te doen. Guy had al naar de toegangskaartjes gekeken gisteravond, want er zijn verschillende tours mogelijk. Guy wilde zoveel mogelijk zien en we gingen dus voor de VIP tour. Dan heb je toegang tot Graceland Mansion, maar ook alle musea en alle andere dingen die daarbij horen. Het zou echt een Elvis dag gaan worden, dat wisten we wel zeker!

Eerst werden we op de foto gezet met op de achtergrond een groen scherm, waarop ze dan een plaatje fotoshoppen. Ben benieuwd naar het resultaat. Met een klein busje werden we naar de andere kant van de weg gebracht. In Nederland zou je gewoon een stukje moeten lopen, maar hier doen ze dat om de groepen compleet te houden denk ik. Iedereen kreeg een Ipad met daarop een virtuele rondleiding, waarop je filmpjes en foto's kon bekijken tijdens het bekijken van de ruimtes in het huis. Zo werden er allerlei weetjes en feitjes verteld. Het huis van binnen is prachtig, groot en alle ruimtes zijn anders ingericht. Vanwege de privacy waren de bovenvertrekken verboden terrein. Maar we zagen de woonkamer, slaapkamer van de ouders van Elvis (met poedelbehang!), een junglekamer met een wandwatervalletje, de keuken, een trap met alleen maar spiegels op de muren en plafond en ik vond de televisiekamer (met overal de kleur geel) en de biljartkamer (met bijna 350 meter stof gevouwen op de muren en plafond) toch het meest bijzonder.

Na het huis kwamen we buiten en zagen we de wei met paarden, de meditatietuin, kantoor en de plek waar squash werd gespeeld. Dat is nu omgetoverd tot kamer waar allerlei platen en prijzen hangen. In de tuin zijn ook de graven te vinden van Elvis, Elvis' ouders en oma. Toen we dat allemaal hadden gezien werden we met het busje (na het zien van het VIP museum met wat extra kleding en bezienswaardigheden van Elvis) zo'n 40 meter verder gebracht naar de archieven. We hadden niet zo'n zin om allerlei oude krantenknipsels te bekijken, dus gingen we het filmpje daar bekijken en hoopten we dat het snel klaar was omdat we honger begonnen te krijgen. We wilden niet een herhaling van de dag ervoor hebben, dat een van ons zich niet super voelt. Eenmaal in de rij voor het busje kwamen we Nederlanders tegen, zij maakten echt een grote rondreis en waren begonnen in New York en waren naar Atlanta gevlogen. Het was erg leuk om met hen te kletsen en ervaringen op te doen, want zij waren net in Nashville geweest en daar gaan wij nog heen!

Eenmaal uit het busje terug bij het begin lieten ze ons de foto's zien die we hadden gemaakt in het begin. Het was een hele leuke foto geworden! We besloten het hele pakket met 1 grote en 4 kleine foto's te nemen. Je komt hier waarschijnlijk maar één keer! Guy liet daarna nog een foto maken die dan gefotoshopt werd zodat hij met Elvis op de foto staat, maar het duurde even voor we die konden ophalen. Daarom wilden we dus nu eindelijk gaan eten, we wilden we eigenlijk de mini bagels opmaken, al hadden de mannen er meer behoefte aan om iets anders te eten. Echt eten haha. Dus hebben we een plekje bij een restaurant uitgekozen en hebben we daar iets gegeten. We aten buiten, zodat we niet steeds van airco naar warmte en andersom hoefden te gaan. We merkten dat dat niet echt prettig was omdat je letterlijk tegen een muur aan loopt.

Na het eten hebben we de souvenirswinkels en alle soorten musea bekeken en de tijd vloog voorbij! Na de vliegtuigen te hebben gekeken en geconcludeerd te hebben dat we het echt zonde vonden die zo slecht onderhouden zijn (van binnen niet natuurlijk... gouden gordels!) hebben we nog even een gigantisch ijsje gegeten. Het was ondertussen zelfs al bijna sluitingstijd!

Na deze Elvis ervaring zijn we naar downtown Memphis gereden. We wilden nog even kijken bij Beale street, omdat daar veel muziek wordt gemaakt en je er allerlei eetgelegenheden hebt. We gingen dit keer naar het Hardrock Café, het eten in New York was geslaagd voor Martijn en mij en we wilden even testen of dat hier ook zo was :). We hebben gereserveerd, zodat we zeker een tafeltje hadden en zijn nog even naar de waterkant gelopen. Het was echt een warme dag en aan de Mississippi river hadden we mooi uitzicht én een waterspeelplaats (voor kinderen). De kinderen renden vol pret door het koude verkoelende water en Martijn vond het een goed idee om er met kleding en al doorheen te lopen. Al zag het er wel lekker verkoelend uit... Caressa verloste zich van haar schoenen en ging ook even afkoelen. Na twijfel twijfel twijfel dacht ik; 'boeiend' en ben er ook lekker doorheen gerend en voetjes lekker nat gemaakt. Gezien we nog een uur moesten wachten tot we gingen eten, konden we in de zon lekker opdrogen en bijkomen. Heerlijk! Kon het maar iedere dag zo zijn!

Toen we weer redelijk droog waren zijn we teruggelopen en hadden we wel echt trek gekregen! Ik kon het niet laten: Pulled Pork! Heeeeeerlijk! En als toetje hebben Martijn en ik weer het heerlijke gigantische toetje genomen zoals in New York, alleen dit keer heb ik hem wel echt gedeeld.

Na het eten begon het al te schemeren en zijn we Beale street op gegaan. Gezellig overal muziek, leuke souvenirtentjes (Jack Daniels schaakspel gezien, prachtig, maar heeeeel duur) en mooie sfeer. We hebben nog een straatkunstenaar gezien die een prachtig schilderij maakte met bussen spuitverf en krantenpapier en karton. Toen hij klaar was gingen we een stukje verder, maar Martijn vond het zo mooi geworden dat hij het graag wilde hebben en dus hebben we het schilderij gekocht. Ik vroeg aan de man of hij hier van moest leven. Hij is officieel muzikant, maar kan daar niet van leven en doet dit erbij om geld te verdienen. Hij is geen type voor een kantoorbaan of vaste dienst en kiest ervoor zo te leven. Het is een uitdaging, zei hij. Knap, ik zou het niet kunnen zonder die zekerheid te leven (al ben ik natuurlijk ook niet zo creatief als deze man!).

De lucht begon een beetje te veranderen en opeens was er echt een gigantische onweersknal. Snel naar de auto voor het zou gaan regenen! Eenmaal het kunstwerk veilig viel het allemaal mee, dachten we. Ik ging nog gauw een frappucino halen voor Caressa bij de Starbucks (die had ze nog tegoed) en toen ik weer buiten kwam regende het superhard. Maar niet zo hard als toen we de snelweg op gingen! Dat was de allerengste rit in de auto ooit! Martijn bleef superkalm, maar ik heb echt de deur fijngeknepen en ondanks dat ik niet gelovig ben zelfs gebeden. We zagen maar 1 of 2 strepen op de weg en je zag geen enkel achterligt. Daarnaast parkeren ze ook auto's op de vluchtstrook in Amerika en ligt er veel troep langs de wegen waardoor ik het supereng vond, voor het zelfde geldt zie je een auto op de vluchtstrook niet en dan rijden we er per ongeluk tegenop! Gelukkig begon het een paar minuten voor we bij het hotel waren te minderen met regenen (maar dan regent het nog steeds hard). Ik was zo blij dat we er waren! Mooi dat we lekker kunnen uitslapen morgenochtend!