Dag 17

Bah, dat lekkere bedje moest weer verruild worden voor blote voeten op de koude houten vloer. Eenmaal eruit besef je weer: jeej! We zitten in een mooi huisje en vandaag gaan we wandelen in de Smoky Mountains! Caressa had weer een lekkere smoothie in elkaar geflanst en we gingen ontbijten met cornflakes :).

Gisteravond hadden we een wandelroute uitgezocht die Old Settlers Trail heet. Die zit hier niet zo ver vandaan en het schijnt een mooi stuk te zijn met oude huisjes en bezienswaardigheden. De auto hebben we geparkeerd aan het begin van het wandelpad. We hebben ruim 1,2 mijl (iets minder dan 2 kilometer) een helling naar boven gelopen. Dat viel ons wel even tegen! Eenmaal boven konden we uit drie wandelroutes kiezen. Nadeel is dat de routes allemaal lang zijn (zo'n 16-18 mijl) en dat dat een enkele reis is (ze lopen niet in een rondje terug). Dus we besloten na een korte pauze gewoon het Old Settlers pad op te gaan en te kijken waar we uit zouden komen en hoe lang we zin hadden/het volhielden, wel met de tijd erbij, want anders loop je zonder dat je het doorhebt vaak meer en vergeet je dat je nog terug moet. Het was een vrij dicht bebost stuk, met veel struiken en bomen en het paadje was alleen zichtbaar omdat mensen er hadden gelopen (niet een aangelegd pad). Op ten duur kwamen we een zijpad tegen, daar bleek aan het einde van het pad een oude begraafplaats te zijn. De tegels waren klein en op maar één of twee kon je iets lezen. Daar zag ik al gauw gele wespen, en daar werd voor gewaarschuwd dat die wel gemeen kunnen steken dus zijn we na de foto's snel weer omgekeerd (de wespen hebben hun nest in de grond, dus je kunt niet echt goed zien dat ze er zijn, als ze gestoord worden en kwaad willen steken ze gemeen. Er zijn ook rode en zwarte wespen, die wil je ook niet tegenkomen, maar die hebben nu nesten zichtbaar zitten).

Eenmaal weer terug op het pad werd het steeds dichter, we moesten nog een leuk stroompje oversteken en liepen toen in wat leek een ander soort bebossing verder. Toen we weer een beetje van een bergje af liepen en een bocht maakten, zag Martijn opeens iets op het pad: SLANG! We weten dat Caressa daar bang voor is, maar we hebben de slang wel aan haar laten zien. Ze heeft duidelijk haar grenzen verlegd vandaag maar wilde dan ook zo snel mogelijk weer terug. Zij en Guy zijn weer terug gelopen naar het begin (we hadden zo'n half uur gewandeld) en Martijn en ik hebben de slang van een afstandje geobserveerd, wij wilden namelijk een klein stukje verder lopen zodat we dichter bij het tweede watertje uit konden komen. Daar bleek een bruggetje van een boomstam overheen te liggen en het was echt een prachtig klein watervalletje/stroomversnelling. We genoten nog even van de pracht en maakten foto's, om daarna weer terug te gaan naar Guy en Caressa. Achteraf hadden we beter even kunnen afspreken waar we ze zagen, bijvoorbeeld bij het eerste stroompje dat we tegenkwamen, omdat als er iets met hen of met ons gebeurd je degene met wie er iets is niet alleen kan/mag laten. Daar leren we dan weer van :).

Na onze pauze met zelf meegenomen/gesmeerde boterhammen, zijn we weer naar de auto terug gegaan. Het was nog een heel stuk naar beneden en dat viel me ook best wel een beetje tegen. Gelukkig hebben we het allemaal volgehouden en waren we heelhuids weer terug. Even nagedacht over wat we daarna wilden gaan doen, maar we besloten dat te bekijken in het huisje. Caressa en ik hadden even gedacht aan raften of naar een zipline (daar zitten er nogal wat van hier in de omgeving), maar toen we de prijzen zagen bedachten we dat we nog wel eens een weekendje weg in de Ardennen gaan regelen. We hebben lekker rustig aan gedaan, gesnoept (ook gezond gesnoept! Appel, wortel met humus etc. We vergeten voor het gemak de carameldip bij de appel even) en ieder heeft gedaan waar die zin in heeft. Daarna nog even de hottub in!

Martijn en Guy waren weer in charge of the BBQ en Caressa en ik leefden ons uit op salades. We genoten weer van het eten. Als iedere dag zo kon zijn... Nu zitten we gezellig nog bij elkaar, ieder doet waar die zin in heeft en straks hebben we nog een toetje tegoed (sea salt en caramelijs!). Wij genieten wel. Op het leven!