Reisverslag 5

Downtown Melbourne was een hele uitdaging om te komen. Je gaat erheen met een metro die ze trein noemen, als je tenminste parkeerplek kan vinden. Het leek Spijkenisse Centrum wel als je naar Rotterdam wilt… Uiteindelijk na 2 keer omrijden en een ander station uitgezocht te hebben hadden we de trein te pakken. Het duurt ongeveer 40 minuten voor je echt in de CBD bent (central business district). Het is niet zoals in Nederland dat alle lijnen wel ergens op elkaar aansluiten, maar hier moet je ALTIJD naar het centrum voor je een andere richting op kunt. Duurt natuurlijk veel langer dan wanneer je wel aansluitingen tussendoor hebt.

We lieten het vooral aan Thimo over wat we gingen doen omdat hij de stad kent en omdat we met hem naar Montreal zijn geweest weet hij wel ongeveer wat wij ook leuk vinden. We startten bij de Queen Victoria Market, een gigantische overdekte markt die er alleen op een maandag niet is. Weer iets om voor terug te komen dus! Daarna besloten we even wat te gaan eten (sushi!) en aansluitend naar de bibliotheek te gaan. Daar is een tentoonstelling over de geschiedenis van Melbourne/Australië en het harnas van de Australische Robin Hood van vroeger (waarvan ik de naam natuurlijk niet meer weet). Nog een stukje door het centrum gelopen door leuke steegjes en straatjes en we gingen toen nog even bij de AC/DC lane kijken, een tribute to AC/DC.

Nadat we ons weer even goed hadden ingesmeerd zijn we gaan kijken bij een oorlogsmomument. Binnenin werden de soldaten benoemd die hadden gevochten in verschillende oorlogen en bovenop het gebouw had je prachtig uitzicht op de stad. Beneden in de ‘crypt’ (het gebouw had de vorm van een piramide) hadden ze allerlei oude oorlogsvoorwerpen, films en foto’s van de tijd toen. Na deze bezienswaardigheid zijn we nog even in de botanische tuinen beland. Het mooie is dat alle botanische tuinen in Australië gratis toegang hebben, dat is in andere landen mooi niet zo! We hadden al zere voeten van het lopen en we hebben onszelf nog even lekker in het gras laten ploffen. Na een ronde door de tuinen besloten we maar weer richting Thimo’s huis te gaan. Het was al rond 18.00 uur en Hayli zou ondertussen ook al thuis zijn. Na de hele rit naar huis had Hayli al heerlijke risotto gemaakt en zijn we met wijn en leuke Australische programma’s (de humor is echt hilarisch, bijna net zo grappig als ik ben) onze avond goed doorgekomen.

1 maart werd een rustig dagje, we hebben een beetje uitgeslapen. Het werd de warmste dag tot wat we tot nu toe hebben meegemaakt (zo’n 36 graden op z’n hoogtepunt). We hebben een leuk ritje gemaakt naar de sanctuary in Healesville. Daar hebben ze allemaal Australische dieren, dieren die ze gered hebben omdat ze alleen waren achtergelaten toen ze klein waren of aangereden waren etc. Eerst gingen we kijken bij het vogelbekdier! Wat een bijzonder beestje is dat zeg. Deze was in de sanctuary geboren en zou dus niet meer in het wild uitgezet kunnen worden. Vervolgens gingen we naar de vogelshow. Het was erg leuk om te zien, zoveel verschillende soorten vogels die daar rondvliegen. Een aantal kenden we al, maar de allergrootste daar, Australische Eagle, is wel echt HEEL groot. Groter dan de Amerikaanse Eagle. Naast de show zit een volière. Daar hebben ze leuke papegaaitjes die alleen maar nectar eten. Ze hebben een lang tongetje waarmee ze de nectar uit bloemen slurpen. Hier kon je ze ‘voeren’ met een bakje met nectar. Ze komen op hun gemak bij je zitten. Zo ook grote zwarte kakatoes. Die zijn toch een stukje zwaarder dan een Skip! Maar wel heel mooi en die vinden zonnebloempitjes net zo lekker. Na een lekkere lunch, hebben we nog een kijkje genomen bij de Dingo’s, de Wombats (die zijn ook echt heel erg leuk!) en de Tasmanian Devils. Heel leuk om de echt Australische dieren zo te zien.

Aangezien het echt een hele warme dag was, heeft Hayli ons meegenomen om af te koelen in het zwembad bij haar ouders in de tuin. Dit was zeker een welkome verkoeling. Ook leuk om iedereen te leren kennen van haar familie. Haar zus was jarig die dag en zij en Thimo gingen daarom met de familie uit eten. Martijn en ik hebben pizza gehaald en zijn ons gaan voorbereiden op onze reis naar Sydney. De koffers moesten weer ingepakt en de was die nog hing te drogen moest er ook bij gepropt worden. Het plan was om te vliegen met JetStar, die hebben echter een ander limiet aan wat je aan gewicht van je koffer én je handbagage mee mag nemen. Martijn heeft toch maar even wat bagage bijgeboekt, toen was het allemaal oké. Daarna hebben we nog lekker even de laatste fles wijn opgemaakt, gekletst met Thimo en Hayli en ons ervan verzekerd dat we alles in de auto van Hayli zouden krijgen. Zij zet ons af bij het treinstation, zodat we met de trein naar het busstation kunnen reizen.