Reisverslag 4

Wat is de Great Ocean Road een prachtige route! Het hele kustgebied is indrukwekkend, doet me een beetje denken aan de Big Sur in Amerika. Overal leuke kustplaatsjes, mooie stranden, prachtige natuurgebieden en water. We hebben ons heerlijk vermaakt op het stand, rondrennen op het onaangetaste zand, even de voeten afkoelen. Het weer was namelijk ook weer schitterend, zo’n 26 graden. Omdat je aan de zee bent, heb je lekkere verkoelende wind maar moesten we ons niet vergissen in de zonnesterkte (vooral omdat er een gat in de ozonlaag zit). Smeren, smeren en smeren.

We hadden na het ontbijt in een leuk cafeetje een paar boodschapjes gehaald in de supermarkt, cross buns. Dat zijn vierkantje broodjes met een kruis van suiker of caramel eroverheen. Het bleek dat dit broodjes zijn voor Pasen (het kruis moet dus letterlijk het kruis voorstellen), dat is hier wel een ding en wordt groot gevierd, vooral voor de kinderen. Hayli vertelde dat ze als klein meisje een hele grote mand met paaseieren, paashaasjes etc. kreeg. Zo populair is Pasen bij ons helemaal niet.

Weer terug naar waar ik was gebleven: Thimo is een prima gids, hij heeft ons naar een leuk stukje gereden waar we gegarandeerd koala’s gingen zien! Hoe cool! Beneden aan de berg stonden al veel toeristen en Thimo zei dat daar vast en zeker een koala zat en heel veel leuke papegaaien. Maar hij reed de berg op, want daar kwamen de toeristen vrijwel niet en konden we op ons gemak op zoek gaan naar de ‘grijze, pluizige basketballen’ zoals Hayli ze omschrijft. Wat was ik enthousiast toen ik er 1 zag. Hayli had gelijk, in de bomen lijken het inderdaad grijze, pluizige basketballen. We stapten uit om ze goed te bekijken en als je dan een stukje loopt zie je overal koala’s in de bomen. Wat ontzettend gaaf om te zien! Ze zien er heel schattig uit, maar naar aanleiding van youtube video’s stel je dat toch een beetje bij. Het zijn een soort Gremlins, lijken heel schattig maar kunnen heel vals worden. Door de eucalyptus zijn ze gewoon constant high, dat maakt dat ze 20 uur per dag slapen zo’n beetje en zo sloom zijn als wat. Ze hebben hele grote klauwtjes. Maar ondanks dat blijf ik ze schattig vinden.

Toen we weer naar beneden gingen heeft Hayli vogelzaad uit de auto gehaald, daarmee lokte ze de papegaaitjes en die komen dan gewoon op je arm zitten om zaadjes te snoepen. Hele grote Skipjes! Hele ervaring natuurlijk weer en wat een prachtige vogels zitten in dit gebied. Ook zaten er dus twee koala’s zoals Thimo al zei. Nu konden we van HEEL dichtbij foto’s maken. Nadat we dit allemaal hadden meegemaakt, werd het tijd voor onze Golden Gay Time. Thimo loopt hier al twee dagen geheimzinnig over te doen. Of we dat al eens hadden gehad en wat we daar van vonden… We gingen op een terrasje zitten dus het moest wel iets eetbaars of drinkbaar zijn. En dat bleek het ook: een soort split met vanille en crunchy cookies op de buitenkant. We enjoyed our Gaytime!

Na heel veel mooie uitkijkpunten kwamen we bij de 12 apostels (12 rotsen vernoemd naar de apostelen van Jezus). De favoriet van Hayli omdat het zulke mooie uitkijkpunten geeft. Ooit waren er dus 12, maar dat zijn er geloof ik 9 (of we konden het niet zien). De wind en het water zorgen voor slijtage aan de rotsen daar en dat zorgde er in 1990 ook voor dat de rots genaamd Londen Arche instortte. Toen zaten er nog twee mensen vast op wat een eilandje was geworden. Gelukkig is niemand gewond geraakt. Indrukwekkend is dat je steeds ver kunt kijken over land en water. Thimo zijn favoriete plek was Loch Ard Gorge: een strandje dat genoemd is naar een schip dat daar is aangespoeld. Mijn favoriete plek was een stukje waar je naar beneden moest lopen en je een opening door de rotsen had en daardoor naar de zee kon kijken.

Rond 18.00 uur hadden we de hele Great Ocean Road gehad, maar toen moesten we nog terug en natuurlijk ook nog wat eten. Ik was zo moe dat ik onderweg nog even wat geslapen heb en uiteindelijk hebben we in een pub in Inverleigh nog wat gegeten. Wisten jullie trouwens dat Australie maar 23 miljoen inwoners heeft? Voor zo’n groot land is dat natuurlijk heel weinig, maar het ligt gecentreerd in de zes grootste steden. Inverleigh was ook maar een heel klein miniplaatsje. En dan de wegen waar koeien oversteken naar hun weiland, off road, of de weg delen met tegemoetkomend verkeer… Prachtig.

Uiteindelijk waren we op een paar stiekeme plekjes toch een beetje verbrand, maar het was het waard: WOW wat een geweldige dag.

Toen we uiteindelijk goed en wel bijna sliepen riep Hayli ons of we een grote spin wilden zien: ja, we waren wel nieuwsgierig hoe bad-ass die dingen hier zijn. Deze was behoorlijk groot en het bleek een whitetail te zijn. Die zijn giftig. Ze bijten je en dan krijg je klachten die horen bij een muggensteek. Als de bijtplek gaat ontsteken ben je letterlijk een stuk verder van huis want dan kan je ernstige huidklachten krijgen (nog net niet tot necrose aan toe). Martijn was zo lief om de handdoek voor de deur te leggen zodat hij niet bij ons naar binnen kon omdat Hayli hem niet meer kon vinden toen hij van het plafond naar beneden was gevallen. Het was ook de eerste keer dat Thimo gewoon ging slapen met een spin in zijn kamer. Ook niet echt een fan van spinnen haha.