Reisverslag 15

We hadden de wekker wat later gezet, omdat we niet echt haast hadden, maar om half 10 waren we allemaal allang klaar en konden we vertrekken naar Barstow. Wel nadat we op het picknicktafeltje (of wat er van over was) voor de deur even ontbeten hebben. Het is ongeveer 3 uur rijden naar Barstow, maar we maken een omweggetje via Mojave, zodat Martijn en Guy nog even bij het vliegtuigkerkhof kunnen kijken, daar staan onder andere de MD-11’s van KLM die afgeschreven zijn. We hebben even gebruik gemaakt van de MacDonalds WiFi zodat we zeker weten op de goede plek uitkwamen. Je kon een raket en nog een vliegtuig van dichtbij bekijken in een tuintje, maar dat was niet hetgeen we wilden zien. Dus toch het gebouw even naar binnen en de dame daar vertelde dat er geen tours meer worden gedaan en dat je dus ook het terrein niet op kan. Helaas pindakaas, maar nog wat foto’s gemaakt vanaf het terras van het restaurantje. We zijn toen nog even een rondje gaan rijden om het terrein heen, over een zandweggetje. Alleen de temperatuur was al te hoog, waardoor je op de foto’s die je maakt heatwaves ziet (hittegolven). Ik heb ondertussen in de auto mijn boek uit gelezen, de mannen hebben de foto’s geprobeerd te maken en na dit alles hebben we van plek geruild en heb ik ons naar Barstow gereden. Daar hebben we een meer dan prima motel, met een zwembad (die écht heel erg koud is, dus alleen mijn grote teen laten zwemmen), hebben we de was gedaan en daarna zijn we bij de IHOP gaan eten (International House Of Pancakes). Alleen Martijn had een pancake als hoofdgerecht, maar dan een hartige met kip. Weer een andere keten gehad waar we nog niet eerder zijn geweest. Misschien maar eens terug om die pancakes als ontbijt uit te proberen. Helaas heeft Caressa erge rugklachten gekregen, waarschijnlijk van het vele hoesten van de longontsteking en heeft ze aangegeven toch even een dokter te willen zien voor heftigere pijnstillers.

Daarom gingen we zaterdag (19e) na het ontbijt naar de emergency care één blok van het motel, maar de baliemedewerker daar gaf aan dat er alleen een nurse practitioner werkt op dat moment (een verpleegkundige met een vervolgopleiding waardoor ze de arts meer kan assisteren), maar die mag geen medicatie uitschrijven omdat ze geen arts is. Dat schiet dus niet op. Toen toch maar door naar het ziekenhuis in Barstow, naar de emergency room. Dat gaat toch een stukje anders dan in Nederland. Je moet je daar inschrijven, dan wordt je door een triage-verpleegkundige opgehaald en naar kamertje twee gebracht, zodat die de klachten nog eens kan uitvragen en daarna wordt je op de ER in een kamertje gezet. Toen was het wéér wachten geblazen, want haar klachten hadden minder prioriteit dan klachten van andere mensen en dus na twee uur kreeg ze eindelijk haar recept voor een zwaardere pijnstiller en spierontspanners. Inmiddels was het 13.30 uur en we moesten nog 5 uur rijden naar Flagstaff. Na een flinke rekening (anders mag je niet weg voor je het betaald hebt) eerst maar de medicijnen in de apotheek van Walmart ophalen, maar die gaven aan dat er een handgeschreven datum van de arts op het recept moest staan en dat stond er niet. Na een heen-en-weertje naar het ziekenhuis, bleek de apotheek in de Walmart gesloten toen we terug waren. Gelukkig is er een andere apotheek open, waar je met het recept ook terecht kan, want je kan de medicijnen niet opeens in een andere apotheek in een andere staat ophalen. Daar viel de rekening mee en konden we onze weg naar Flagstaff vervolgen. Die 5 uur rijden hebben we natuurlijk met een paar tussenstopjes gedaan, bij leuke stadjes die echt de Route 66 uitstraling hebben. Uiteindelijk waren we rond 20.15 uur in Flagstaff. Viel ons alles mee gelukkig. We hebben pizza besteld en bij de kamer laten bezorgen, geen zin meer om er op uit te gaan! Morgen gaan we een rustig dagje er van maken en gaan we Sedona bekijken. Welkom in deze nieuwe staat: Arizona!

Mjam, na een ontbijtje met pizza en boterhammetjes peanutbutter/jelly zijn we op pad gegaan naar Sedona. Het zou een mooie dag gaan worden volgens de voorspellingen en we zijn benieuwd naar de typische omgeving van Arizona (rode rotsformaties). Je kunt hier in de omgeving veel state parks bezoeken (bijvoorbeeld Slide Rock, daar is een rots die fungeert als een glijbaan!) en zijn er veel mogelijkheden om te wandelen. Dat was niet helemaal de opzet van vandaag, maar wie weet waar het nog eindigt. Eerst zijn we naar het uitkijkpunt bij het vliegveld van Sedona gereden, met opzet natuurlijk, want dan konden we én het mooie uitzicht over de stad en de bergen bekijken én nog even wat meepikken van de vliegtuigjes die daar af en aan gaan.

Daarna zijn we naar verschillende plekken gereden, een stuk van de weg waar we langs gingen was aangegeven als ‘scenic route’, met andere woorden: je hebt mooie uitkijkpunten langs de weg. We zijn langsgereden bij the Chapel of the Holy Cross, een kerk die in/op de berg gebouwd is. Omdat het palmpasen is, was het daar behoorlijk druk en zijn we niet bij de kerk gaan kijken, maar hebben we het vooral op afstand in ons opgenomen. Daarna hebben we even geluncht en zijn we de scenic route gaan vervolgen. Het eindigde bij het visitors center van Sedona, waar informatie te vinden was over de natuur en omgeving, met alle wandelroutes die mogelijk zijn. We besloten toch een kleine wandeling te maken en vroegen om advies, die we uiteindelijk niet gevolgd hebben. Maar dat maakt niet uit, want dit was ook een leuke wandelroute. De bergen hebben allemaal namen en we zijn gelopen langs onder andere Bell Rock en Cathedral Rock (die hebben specifieke vormen). Ook zijn we na de wandeling nog langs Snoopy rock gereden, deze berg lijkt op een slapende Snoopy. Het is dat ze dit erbij hebben gezegd, anders hadden we er zo voorbij gereden! Het is in Sedona toeristisch en erg druk, dus wilden we in Flagstaff gaan eten en we kozen ervoor om naar Sizzler te gaan. Dit bleek een restaurant te zijn met een buffet, waar je je hoofdgerecht aan de counter besteld en je ervoor kan kiezen buffet erbij te nemen met allerlei salades, soep en andere voorgerechten én toetjes. Dat was weer eens wat anders maar wel erg lekker. Achteraf gezien hadden we gewoon alleen voor het buffet kunnen kiezen, want het was zoals altijd weer veel. Na het eten zijn we nog naar de Walmart gereden, zodat we even inkopen konden doen voor morgen, de Grand Canyon! We moeten natuurlijk wel voldoende water en broodjes meenemen.