Reisverslag 16

Vandaag was het dan zo ver! We gaan naar de Grand Canyon! We hebben in het hotel ontbeten en konden toen vol energie er op uit. Het is ongeveer anderhalf uur rijden naar de Grand Canyon vanaf Flagstaff. Gisteravond had ik nog even gekeken naar eventuele parkwaarschuwingen (parkeerplaatsen die afgesloten zijn etc) en daar stond bij dat het heel druk kan zijn wegens Springbreak (de voorjaarsvakantie van Amerika). We bereiden ons in ieder geval voor op het ergste. We verwachten eigenlijk sowieso drukte want het is wel de Grand Canyon natuurlijk! De rit er heen verliep vrij vlot, er stond een paar minuten van de ingang een bord dat we de radio op 1610 AM moesten zetten en dan kreeg je parkinformatie, over parkeren, drukte, kosten etc. Ze vertelden in ieder geval dat de parkeergelegenheid bij het visitors center al helemaal vol is en dat we daar dus niet hoefden te proberen. Gelukkig zijn er veel meer mogelijkheden én hebben ze shuttlebussen rijden die je op allerlei plekken langs de canyon af zet en je dus ook weer terug kan brengen.

De totale lengte van de Grand Canyon in het National Park is 22 km. Dat is een aardig stuk lopen, als we goed getraind hadden, hadden we dat kunnen doen. We zijn bij het punt gestart vanaf de parkeerplaats en die eerste blik als je aan komt lopen is echt bizar! Ik had wel verwacht dat het groot zou zijn, maar niet ZO groot en diep en wijds. We besloten te lopen naar de oudste kant van de Canyon (er loopt een soort lijn van heel veel miljoen jaar geleden naar nu, met uitleg over hoe de canyon is ontstaan en wat je allemaal ziet). Het is echt onwijs mooi hier. We hebben het grootste stuk gelopen naar de plek waar we uiteindelijk de shuttlebus genomen hebben naar Hermits Rest, de plek waar vroeger laaaaaang geleden de mensen gingen uitrusten na hun tocht met goederen en hun ezels.

We zijn hetzelfde stuk weer helemaal teruggelopen en zijn toen lekker de auto in gestapt en vonden we het wel weer genoeg voor vandaag. Wel zijn we nog naar Desert View gereden, de enige plek waar je makkelijker met de auto kan komen. Hier was het herdenkteken van de vliegtuigramp die gebeurd was een paar jaar geleden. Toen waren er twee vliegtuigen tegen elkaar aan gevlogen. Het uitzicht hier is weer adembenemend. Ondanks de hekken die om het uitkijkpunt staan, klimmen er toch mensen langs om op de bovenkant van de berg te gaan staan. Ik blijf het eng vinden, als je daar naar beneden valt… Vindt niemand je meer in je eigen gedaante terug. Het werd al echt flink koud dus gauw weer de auto in, want we hadden ondertussen ook wel honger gekregen. Even geen rekening ermee gehouden dat het nog anderhalf uur rijden is door de middle of nowhere én dat we ook nog een prachtige stop gemaakt hebben bij een vista point waar de zon onder ging (zonder bewolking, bij de Grand Canyon was het erg bewolkt) en het daardoor alleen maar langer ging duren. Uiteindelijk zijn we bij de Wendy’s aanbeland, zo’n 10 minuten van het motel. In de tussentijd zijn we 3 tankstations tegengekomen en 5 minuten voor de Wendy’s een Subway broodjeszaak, dus we hadden niet eens ergens kunnen eten. Doen we volgende keer even anders, zeker na zo’n intensieve dag.
Caressa heeft beloofd mij te leren pokeren voor we naar Las Vegas gaan, dus gingen we in de hotelkamer er nog even voor zitten en heb ik alle fiches van Caressa gewonnen. Misschien ben ik wel een pokertalent en wil ik onze reis gewoon in geld terug (hahaha, grapjas die ik ben).