Day 23

Om 8 uur ging dan toch de laatste keer onze wekker tijdens deze Amerika reis.
De ochtend wederom begonnen met het schrijven van een reisverslag, ontbijt en hangen maar uiteindelijk was het dan toch tijd voor het onvermijdelijke: al onze spullen opruimen en het huisje netjes achterlaten.
De koffers hadden we gelukkig de vorige avond al ingepakt en gewogen.

Nadat de auto vol was geladen nog enkele foto's gemaakt van het lege huisje en online uit gechecked. Terwijl Jessica nog een mailtje naar Diana, de eigenaresse stuurde, en ik foto's aan het maken was van de buitenkant van het huisje en de straat kwam Tom aanrijden. Tom is de man van Diana en is bouwvakker, na een leuk gesprek te hebben gehad was het dan toch echt tijd om te gaan rijden, op naar winkelcentrum Opryland!

Aangekomen in Opryland zijn we nog even langs de Cracker Barrel gereden en uiteindelijk naar de Pandora winkel, of eigenlijk shop-in-shop, gereden voor de zo gewilde charm. Gelukkig hadden ze deze op voorraad en binnen 5 minuten was de koop een feit!
Daarna nog even langs de Brass Pro Shop gelopen, wat een geweldige winkel! Nadat we onze ogen uit hadden gekeken was het tijd voor de lunch, de keus viel op Johnny Rockets. Een leuke diner met goede hamburgers, de service was echter niet top.
Na de lunch hadden we nog ruim 2 uur te gaan voordat we naar de luchthaven moesten, de vlucht vertrok om 18:53u en ik wilde rond 16:00u bij Alamo de autoverhuurbedrijf zijn.

Om de tijd te doden zijn we naar Madame Tussauds, welke ook in het winkelcentrum zat, gelopen. De entree prijs was $24 dollar p.p. maar dit is normaal gesproken een redelijke prijs voor een Madame Tussauds.
In deze Nashville vestiging hadden ze, naast de bekende artiesten, veel Country sterren staan met een mooie Country aankleding. Echter voordat we het wisten stonden we al 45 minuten later alweer buiten.
Kortom een heel mooi opgezette Madame Tussauds maar te prijzig voor de grootte, wij hadden er wat dat aangaat iets meer van verwacht.

Daarom zijn we rustig naar de auto gegaan en op ons gemak naar het vliegveld gereden. Omdat we een paar kleine problemen hadden met de auto (service melding, olie ververs melding en banden die begonnen te slijten) moesten we na het inleveren nog even langs de klantenservice. Omdat dit al de 2e van 3 gehuurde auto's in minder dan 2 jaar tijd was met problemen hadden we in Huntsville al contact gehad met Alamo. Zij adviseerden ons om de laatste dagen vol te maken, tenzij wij echt een andere auto wilden, en langs de klantenservice te gaan bij het inleveren. Zo gezegd, zo gedaan en nadat we het probleem hadden uitgelegd besloot de man om de helft van het verschuldigde bedrag aan one-way en verzekeringen in korting te brengen. Een verassende maar mooi afscheid van een verder prima auto.

Het inchecken hadden we al online gedaan maar voor de leuk toch nog even een papieren boardingpass gehaald. Daarna de koffers ingeleverd, in totaal 1 pond teveel maar dat was geen probleem volgens de uiterst vriendelijke mevrouw bij de balie.
Daarna door de beveiliging, wat ook weer gesmeerd verliep om tot slot 3 uur te moeten wachten op onze vlucht.
Een mooi moment om nog eens 2 verslagen te typen, de tijd vloog voorbij en om 18:15 begon het boarden. Na nog 10 minuten wachten op mensen met kinderen, hulp en veel geld en/of een goede baas mochten wij instappen.

De vlucht werd uitgevoerd met een mooie Mad-Dog, een MD-90 uit september 1997. Het interieur was up-to-date met goede en comfortabele stoelen.
We vertrokken op tijd van de gate en al snel waren we een fijn, maar kort, potje aan het vliegen. De vlucht duurde wel 37 hele minuten!

Atlanta is een grote maar zeer overzichtelijke luchthaven, onze vlucht naar Amsterdam was met 90 minuten vertraagd waardoor we een overstap van twee en een half uur hadden. Die tijd hebben wij gebruikt om een lekkere salade te eten bij TGI Fridays en het schrijven van nog een verslag.
Yes! Eindelijke helemaal bij met de verslagen en geen week achterstand meer.

Het boarden verliep soepen en al snel namen wij plaats op onze comfortstoelen op rij 12 van de Boeing 777-200ER.
Het interieur was nieuw, maar ontworpen in klassieke stijl waardoor Jessica dacht dat we een oud interieur hadden.

Net na middernacht kozen wij het luchtruim voor de 7uur en 20 minuten durende vlucht naar Amsterdam! God Bless tailwind zouden de Amerikanen zeggen.
Vrij snel na vertrek heb ik met tussenpozen een kleine 5 uur kunnen slapen. De laatste uurtjes heb ik gespendeerd met het kijken van tv series terwijl Jessica nog even doorsliep.

Op Amsterdam stonden tot onze groter verrassing Martijn Oosterom en Fred & Miranda op ons te wachten! Met z'n 5en zijn we naar Haarlem gereden voor een bakkie en een stuk Boschebollen vlaai!
Het perfecte einde van een geweldige reis!