Day 14

Vandaag is de grote dag, de dag dat we naar de stad gaan waar we veel goede en leuke, maar ook minder goede dingen over gehoord hebben: New Orleans!!

Zodra we de gordijnen opentrokken zag het er al beter uit dan gisteren, de Golf was bedekt met laagjes mist, iets dat vaak een goed teken is. De weers verwachting was ook prima, 18 graden in Pensacola en New Orleans met zon, een stuk beter dan gisteren.
Echter er staat eerst iets veel belangrijkers op de agenda: ontbijt! Gratis wel te verstaan want we blijven toch Nederlanders.

Tijdens het ontbijt trok de mist weg en bleef uiteindelijk alleen de zon over! Een mooie tijd om uit te checken en te beginnen aan de lange reis van bijna 5 uur (we vermijden snelwegen waar mogelijk) naar New Orleans.

Onze eerste welverdiende stop van de dag om onze benen te strekken stond gepland op ongeveer 1 hele mijl van ons hotel: de pier van Navarre Beach. Op de pier hebben we gewandeld en enkele vissers gesproken, maar vooral hebben we in het water gekeken want de jaarlijkste trek van roggen (Rays) was in volle gang! Vanaf de pier hebben we vele roggen gezien die dicht langs het strand en de oppervlakte langs zwommen evenals een enkele zeeschildpad.
Uiteindelijk hebben we ook nog een korte strandwandeling gemaakt en door het water gelopen waar enkele roggen op minder dan een meter afstand langs zwommen.

Na ruim een half uur was het dan toch echt tijd om aan de lange reis te beginnen, het eerste gedeelte van de reis verliep over dezelfde weg als gisteren echter zijn we deze keer de marine basis voorbij gereden, door het platteland naar Florabama (niet de officiële plaatsnaam) aan de kust en op de grens met Florida en Alabama. Hier hebben we een korte pauze ingelast en de belangrijke foto's van de state signs genomen!

Toen de pauze er opzat werd het tijd om onze weg te vervolgen, via Magnolia Springs en Fairhope kwamen we uit in Daphne, Alabama waar het tijd was voor een welverdiende lunch. Dit gedeelte van Alabama was duidelijk oud voor Amerikaanse begrippen en deed ons enigszins denken aan het Benidorm van deze regio.

Na de lunch was het tijd om verder te rijden, via Mobile en een gedeelte countryside passeerden we de grens met Mississippi. Ondanks dat we de borden al hadden van een vorige reis besloten we om toch nog even te stoppen en bij het uitstappen schoot er snel een slang weg om vervolgens te verdwijnen in het hoge gras, helaas geen tijd voor een foto.

Na de fotosessie vervolgende we onze weg via Pascagoula en kwamen we uit bij Biloxi waar het wederom tijd was voor een korte rek en strek pauze.
Vanaf Biloxi verliep de route langs Gulfport en Pass Christian, helaas was het hier vrij druk en hebben we de nodige vertraging opgelopen.

Kort voor zonsondergang passeerden we de grens tussen Mississippi en Louisiana bij het plaatsje Pearlington waar het natuurlijk stoppen was voor de nodige foto's. Tevens betekende dit een nieuwe staat voor ons: Louisiana!

Na de stateline besloten we om het laatste stuk enigszins in te korte en toch de Interstate te pakken. Via een lange brug over Lake Pontchartrain was het nog maar een half uurtje rijden naar ons motel in New Orleans.
Eenmaal van de snelweg af was het motel snel gevonden en konden we onszelf inchecken via een cijfercode van het hek en de kamer die we vooraf hadden ontvangen.
Het motel was recent opgeknapt met het uitgangspunt de kosten voor zowel henzelf als de gasten laag te houden, daarom was er ook geen personeel aanwezig en was alles self-service.
Wij hadden voor ons verblijf geen schoonmaak service nodig, maar mocht je dit wel willen dan hoefde je alleen een mailtje naar de eigenaren te sturen.

De kamer was ruim en zeer netjes, het was duidelijk dat e.e.a. recent is opgeknapt.
Lang konden we echter niet genieten van de kamer want het was tijd om te gaan eten. Via een medewerker die regelmatig enkele uurtjes aanwezig is heeft Jessica een gebied kunnen vinden vlakbij het motel waar meerdere goede restaurants zouden zitten.

Daarom zijn wij in onze kleine auto gestapt en richting het gebied wat hij aangaf gaan rijden, dit omdat het word afgeraden om in het donker veel te gaan lopen in New Orleans buiten het toeristen gedeelte.
Al snel kwamen we langs een pizzeria en besloten we om daar te gaan kijken. Een parkeerplek was snel gevonden, echter op het terrrein van een Walgreens. In het restaurant nog even gevraagd of we daar konden parkeren waarom men aangaf dat ze een afspraak hebben met Walgreens en dat wij gewoon konden blijven staan.

In het restaurant was het druk, alle tafeltjes waren bezet (een goed teken) en de wachttijd bedroeg ongeveer een half uur.
Tijdens dat half uur kwamen we in gesprek met locals welke aangaven dat dit een van de beste restaurants in dit gedeelte van de stad is en dat er weinig toeristen komen. Ook kregen we als tip nog een ander goed restaurant mee.

Het eten, Jessica had spaghetti met meatballs en ik had een lasagne. Beide gerechten waren overheerlijk!
Na het eten zijn we nog even gaan hangen in het motel waarna het tijd was om te gaan slapen.