Reisverslag 20

Na een gezamenlijk ontbijtje bij Ocean One (het was prima bevallen gisteren, dus gewoon nog een keer terug maar nu met Caressa erbij) hebben we het hele eind van de hotelkamer, door het casino, door het winkelcentrum, naar de parkeergarage afgelegd met onze spullen. Voordeel was dat we de auto nu dichterbij hadden staan dan eerst dus hoefden we niet de hele parkeergarage te doorkruisen. Omdat Caressa gisteren niet op de foto is geweest bij de Las Vegas Sign, zijn we daar nog even h langs gereden voor we naar de Hooverdam zijn gegaan. We hadden al de nodige foto’s gemaakt, maar omdat we de vorige keer ook graag doorreden naar het hotel hebben we nu wat meer tijd er voor uitgetrokken. Je moet natuurlijk even over de Hooverdam lopen en kijken, weer even terug naar Arizona en weer terug naar Nevada, zo grappig die staatsgrens daar. Omdat het alweer in de middag was voor we verder gingen zijn we gaan lunchen bij A&W, bekend van het Rootbeer en de Rootbeer float (Rootbeer met ijs erin). Met een gevulde maag gingen we de woestijn in, via Route 66 richting Palm Springs. Onderweg natuurlijk nog foto’s gemaakt van de wegmarkering van Route 66 en na een tijdje rijden hebben we even gestopt bij Roy’s café in Amboy. Klein miniplaatsje in de middle of nowhere, waar we 3 jaar geleden hard voorbij zijn gereden omdat het er nogal verlaten uit zag en we het niet vertrouwden. Later zagen we op een website over Amerika dat het een nostalgische plek is, het is nog precies zoals vroeger en zou weer echt een trekpleister moeten worden. De man die eigenaar is van Roy’s heeft het stadje Amboy gekocht omdat hij er iets moois van wil maken, het weer wil laten aantrekken. We hebben even wat gedronken in het oude tankstation, maar ik vond de eigenaar maar een rare man. Misschien is dat wel wat lonely in the desert met je doet, haha. En weer verder naar Palm Springs, steeds even wisselen van bestuurder, want op ten duur kan je de woestijn niet meer zien. Een beetje zoals de prairie van twee jaar geleden in combinatie met cruise control. We besloten wel alvast iets te eten voor we in Palm Springs zouden aankomen, want anders duurt het weer lang voor we uit het motel weg gaan. Dan wil je eerst even kijken hoe de kamer eruit ziet, en waar het zwembad is en dan is het 21.00 uur en hebben we nog niks gegeten. We kennen onszelf. Ik stelde voor om bij de Walmart te kijken, omdat er op die terreinen meestal ook eetgelegenheden zijn gevestigd. En in dit geval zat er een Taco-zaak (nee, geen Mexicaans voor ons, iets met stoelgang enzo) en een Panda Express, wat omschreven werd als American Chinese. Dat leek ons wel wat en we zijn er nog niet eerder geweest dus kunnen we dit ook uitproberen. Het bleek erg lekker en zeer goedkoop te zijn en zoals Amerika betaamd, was het ook weer heel erg veel. Het was vanaf daar nog zo’n 20 minuten rijden naar Palm Springs, maar in dit geval konden we meteen lekker relaxen in de kamer.

Toen we ’s ochtends wakker werden (de wekker staat standaard om 8.00 uur mits we bijzondere plannen hebben of het heel laat maken) besloten we eerst eens het bubbelbad uit te proberen voor we iets gingen doen, dat beviel natuurlijk erg goed, zeker omdat het heerlijk weer is, al zo’n 25 graden bij het opstaan. Caressa had erg hoofdpijn en bleef nog even slapen. Daardoor waren we wat laat op gang en hebben we heel laat ontbeten, maar wel bij een heel leuk restaurant dat naast het motel zit, genaamd Rick’s Restaurant. Lekker Amerikaans ontbijt met ei, bacon en toast, maar ook pancakes en wafels horen erbij. We hadden ondertussen plannen gemaakt: Guy en Martijn zouden vandaag naar het Palm Springs Air Museum gaan en Caressa en ik zouden dan lekker de boetiekjes in downtown bezoeken. Zoektocht slippers voor Caressa werd in gang gezet. Doen we allemaal wat we leuk vinden. De temperatuur liep al op tot de 30 graden, heerlijk weer! Caressa en ik hebben onze garderobe nog wat aangevuld en nog wat souvenirtjes gekocht (weer een kerstboomhangertje!) en Guy en Martijn kwamen ons ophalen na hun museumbezoek. Het bleek dat ze daar nog veel langer hadden kunnen blijven, nou, wij hadden anders nog wel even kunnen door shoppen! Ze hebben veel vliegtuigen gezien, van binnen en van buiten en er werd een demonstratie gegeven met een Dakota die een rondje vloog om het vliegveld. Ik heb het filmpje terug gezien en dat zag er heel gaaf uit, maar Caressa en ik waren toch blij dat we dit keer de vliegtuigen even overgeslagen hadden (en de mannen blij dat ze niet hoefden te shoppen). Daarna besloten we naar de Tramway te gaan, een liftje dat je bovenop de berg brengt en waar je prachtig uitzicht hebt over Palm Springs en omgeving. Toen we daar aankwamen hoorden we dat de wachttijd om naar boven te gaan een uur is, dat vonden we veel te lang, zeker omdat het zulk mooi weer is. Plan werd gewijzigd en we gingen lekker zwemmen bij het motel. We zouden in de avond eten op de berg in een restaurantje, dus dat hebben we ook gewijzigd en zijn naar Ruby’s in het centrum van Palm Springs gegaan. Een echte klassieke diner, de serveersters hebben ook klassieke uniformen en het eten is er heel lekker. We hebben er van genoten en aangezien we morgen nog een paasontbijtje willen doen, komen we morgenochtend weer terug.