Reisverslag 1

Woensdag 24 februari was het zo ver, we gingen vliegen naar Hong Kong! We waren zoals altijd veel te vroeg op het vliegveld, maar dat vinden we niet erg want er is genoeg te zien en te doen. Voor we naar de gate gingen, waren we nog even op zoek geweest naar iets wat Hayli graag wilde hebben vanuit Nederland (make-up, wat daar veel duurder is dan hier). Helaas niet alles gevonden, maar we hebben als goedmakertje lekkere dropjes en stroopwafels meegenomen.

Aan de gate was het weer wachten geblazen tot we een stoel kregen aangewezen. Voor deze vlucht was dat niet zo spannend, want er waren zo’n 70 open stoelen. We kregen dan uiteindelijk ook 3 stoelen voor de prijs van 1. Dat scheelt een hoop als je lekker wilt slapen. Aangezien het grotendeels een nachtvlucht is (vertrek 17.45 uur, aankomst 11.30 uur, vliegtijd 10,5 uur), is dat ook wel aan te raden. We waren natuurlijk wel van plan om nog even Hong Kong te gaan bekijken.

Onderweg heb ik heerlijk mijn ogen dicht kunnen doen voor een paar uurtjes, maar Martijn had minder geluk en die heeft niet zo goed geslapen. Maar… Hong Kong here we are! Nadat we de bagage opgehaald hebben en ons hebben opgefrist zijn we de bagage meteen weer gaan dumpen, want met je koffer de stad in is niet zo handig. Gelukkig hebben ze op alle vliegvelden wel de mogelijkheid om je koffer in een kluisje te zetten of achter te laten bij bewaakte kofferstalling.

Vanaf het vliegveld rijd er een trein (dat lijkt op een metro) naar de stad. We hadden een ticket tot Kowloon, een wijk van Hong Kong. Toen we de trein uitkwamen zagen we meteen een leuk, vol restaurantje waar iedereen genoot van zijn of haar noodles. Aangezien we wel trek hadden gekregen, besloten we daar te gaan eten want het zag er lekker uit (en de kaart was vertaald in het Engels, best handig). We werden aan een minitafeltje tussen de rest van de Chinezen gepropt en bestelden noodles met varkensvlees en wat te drinken. Het loog er niet om, want het was heerlijk eten. Dat met die stokjes waren we wat minder handig in, maar maakte het juist ook leuk. We hebben stiekem afgekeken hoe we dat nou eigenlijk moesten doen. Toen zijn we gaan kijken of we verder naar boven konden, want daar had je zo’n 3 roltrappen voor nodig en dan eindigde je in een winkelcentrum met winkels waar we geen budget voor hadden (de PC Hooftstraat was er werkelijk niks bij). En probeer daar eens een uitgang te vinden naar de buitenwereld. Het leek wel zo gemaakt dat je er uberhaupt niet uit kon! We zagen de ingang van de Sky100 toren, waar je naar boven kunt om te kijken naar de stad via de observatiedeck. Dat wilden we natuurlijk wel! Helaas was door een privé event een deel van de toren afgesloten, maar we wilden het toch van bovenaf zien. En dat was zeker indrukwekkend. Alle gebouwen hebben eenzelfde bouwstijl, maar het zijn gewoon heeeeeel veel gebouwen!

Vanaf boven zagen we dat er een parkje beneden was waar veel mensen liepen en fietsten, dus na de toren besloten we daar naartoe te gaan. Het duurde even voor we het doolhof uit waren van de bebouwing, maar toen liepen we toch lekker even uit. Een frisse neus halen is soms zo lekker. We hebben best wel lang in het parkje gezeten, foto’s gemaakt en rondgekeken. Rond 19.00 uur zijn we lekker weer wat gaan eten in een restaurantje tussen alle dure winkels. Met stokjes eten ging ons al veel beter af. Ik snap nu wel waarom ik niet zo’n aardappelliefhebber ben, dit was weer even lekker!

Uiteindelijk zijn we toch maar op tijd naar het vliegveld gegaan, want verder de stad in hadden we geen tijd voor. We wilden gewoon met de volgende vlucht naar Melbourne mee (om 0.05 uur Hong Kong tijd). Nadat we de koffers hadden opgehaald en waren gaan omkleden meteen maar ingecheckt en we kregen een stand-by nummer mee. ‘Moeten jullie per sé op 1 vlucht of niet?’ Liever wel natuurlijk, maar wat niet kan kan niet. Na een lange tijd wachten, boekjes lezen op de e-reader, rondjes lopen, was het 23.15 uur en werden we opgeroepen. Eerder was ik nog niet zenuwachtig, maar dat werd ik toen wel! Wat nou als we niet mee konden? Dan zouden we zeker in Hong Kong overnachten en later proberen of via Sydney vliegen. Dat zou allemaal van onze tijd met Thimo en Hayli af gaan… En inderdaad, er was uiteindelijk maar 1 stoel beschikbaar. Wat baalden we! Eigenlijk wilden we niet splitsen, ik denk dat mijn vader dan een rolberoerte zou krijgen. De man achter de balie zei dat je met 1 persoon meer kans hebt mee te komen en aangezien we niet echt hoog op de lijsten staan… Net op het moment dat Martijn zei ‘ga jij maar Jess’ zei een man die wel een stoel aangewezen had gekregen dat hij zijn stoel teruggaf. We weten niet zeker of het nou was zodat wij met zijn tweeen zouden kunnen reizen of wat ook, maar we vermoeden dat we gewoon heeeeeeel erg veel geluk hebben gehad op dat moment en de man geen haast had met zijn vlucht naar Melbourne. Ik kon wel janken zo blij. Maar daar was geen tijd voor want we moesten echt heel erg opschieten om bij de gate te komen. De koffers konden ze niet garanderen dat die mee kwamen, maar dat maakte ons niet zoveel uit. Wij mochten mee!

We moesten naar gate 71, dat leek wel een marathonafstand weg van de security etc. Man, we hebben nog nooit zo hard gerend om bij een vliegtuig te komen. Uiteindelijk bleek dit niet echt nodig. Twee dames die ook een stoel toegewezen hadden gekregen liepen op hun gemak naar de gate, dus konden wij ook wat inpassen. Pff, wat een geluk! Ons Australië avontuur kon beginnen en Thimo hebben we snel nog even laten weten dat we er écht aankwamen.